Tłumaczenie konsekutywne (inaczej następcze) to najstarszy rodzaj tłumaczenia polegający na tłumaczeniu fragmentów wypowiedzi w przerwach lub po jej zakończeniu. Czyli mówiący wypowiada kilka, albo nawet kilkanaście zdań, a tłumacz słucha i zapamiętuje. Gdy mówiący robi przerwę, lub kończy wypowiedź tłumacz przekazuje jej treść w języku docelowym.

Nikt nie zapamięta pięciominutowego wystąpienia.

Tłumaczenie konsekutywne wykonuje się zazwyczaj w pojedynkę, ale tłumacz musi być wyposażony w notatnik i długopis, ponieważ czasami fragmenty wypowiedzi są bardzo długie (nie dziesięć zdań, ale wystąpienie trwające pięć minut), a na dodatek mówiący przytacza różne dane (liczby, nazwiska, nazwy, cytaty), więc zapamiętanie tych wszystkich szczegółowych informacji mogłoby być trudne. Dlatego tłumacz robi notatki i zapisuje najważniejsze (najtrudniejsze) słowa, frazy, dane, żeby później je odtworzyć w całości i bez pomyłek.

Tłumaczenia liaison („zdanie po zdaniu”)

Najczęściej występującą odmianą tłumaczenia konsekutywnego jest tłumaczenie liaison, czyli tłumaczenie krótszych fragmentów wypowiedzi. W ten sposób tłumaczone są najczęściej rozmowy dwustronne między politykami, albo negocjacje między biznesmenami, zeznania świadków lub stron przed sądem (wtedy tłumacz musi mieć uprawnienia tłumacza przysięgłego), a także rozmowy przy wspólnym posiłku, w których uczestniczą ludzie z różnych krajów.
Tłumacz pracuje bez specjalistycznego sprzętu, najczęściej siedząc obok mówcy i ze względu na krótkie fragmenty do tłumaczenia nie musi sporządzać notatek. Wybór tego rodzaju tłumaczenia wymaga dyscypliny od mówiącego, który musi robić przerwy na tyle często, żeby tłumacz mógł przełożyć wypowiedź na język docelowy bez konieczności notowania i bez ryzyka, że pominie jakiś szczegół wypowiedzi.

Tłumaczenie a vista

To pośrednia forma pomiędzy tłumaczeniem ustnym a pisemnym. Tłumacz otrzymuje tekst pisany, który tłumaczy ustnie – najczęściej bez wcześniejszego przygotowania. Sytuacja ta występuje np. w urzędach, u notariusza lub w sądzie. Dlatego tłumaczenie a vista jest często jednym ze składników egzaminu na tłumacza przysięgłego. Ten rodzaj tłumaczenia wymaga od tłumacza umiejętności szybkiego czytania ze zrozumieniem, błyskawicznej analizy tekstu, uproszczenia jego formy (np. podział długich zdań wielokrotnie złożonych na kilka krótszych zdań) i przekazania treści w języku odbiorcy.